دبی با مساحت ۳۸۸۵ کیلومتر مربع بعد از ابوظبی، دومین امارت بزرگ کشور امارات متحده عربی می باشد. شهر دبی که مرکز این امارت می باشد، در کنار خور دبی (یک ورودی آب از دریا به داخل خشکی) قرار دارد. این شهر در اطراف این خور گسترش یافته است، ولی اکنون شهر در امتداد خط ساحلی و در جهت جنوب غربی به سمت ابوظبی در حال گسترش می باشد. خور دبی با طولی برابر ۱۵ کیلومتر تنها ۵۰۰ متر عرض دارد. دو پل و یک تونل زیر آبی ارتباط بین دو طرف خور را فراهم می سازند. این خور شهر را به دو بخش دیره در شمال و بردبی در جنوب تقسیم کرده است. بخش بردبی شامل مناطق اودمتا، ستوا، کرامه، جمیرا و ام سقیم می باشد و کمی دورتر در راه ابوظبی به منطقه جبل علی می رسیم که جنوبی ترین بخش شهر می باشد و به خاطر اسکله و منطقه آزاد تجاری واقع در آن معروف می باشد. جاده ای که شهر را به ابوظبی و جبل علی وصل می نماید، جاده معروف شیخ زاید می باشد. یک بزرگراه هشت بانده که در دو طرف آن، آسمان خراش های فراوانی مشاهده می شوند. بخش دیره نیز شامل منطقه القرهود در نزدیکی فرودگاه و منطقه تازه توسعه یافته مدریف می باشد. دبی در سال ۱۸۳۰ یک آبادی کوچک بود با ساکنینی که از راه ماهیگیری، استخراج مروارید و کشاورزی در مقیاسی کوچک امرار معاش می کردند. در آن زمان، دبی توسط شاخه ای از قبیله بنی یاس از وادی لیوا در جنوب، جایی که هم اکنون شهر ابوظبی قرار دارد، اداره می شد. خانواده آل مکتوم که اکنون نوادگان آن ها کشور را اداره می کنند، رهبری این قبیله را به عهده داشتند. تا سال ۱۸۰۰ تغییر خاصی در دبی به وجود نیامد تا این که شیخ مکتوم بن آل مکتوم، حاکم وقت، معافیت های مالیاتی را برای تجار خارجی وضع نمود و این باعث گردید تا تجار زیادی محل تجارت خود را از ایران و منطقه شارجه به دبی منتقل نمایند. بعدها انگلیس یک خط کشتیرانی بین دبی و هند و سایر بنادر مهم منطقه برقرار نمود. دورنگری و روشنفکری حاکمان وقت باعث گردید تا تجار ایرانی و هندی زیر بنای توسعه دبی را به عنوان مهمترین بازار تجاری منطقه فراهم نمایند. شیخ راشد بن سعید آل مکتوم، پدر حاکم فعلی دبی، کمک شایانی به رشد این شهر نمود و زمینه را برای جذب هر چه بیشتر تجار فراهم نمود. دبی به صورت یک مرکز تجاری مهم به خصوص در زمینه صادرات مجدد در آمد. انگلیس این منطقه را بسیار مهم می دانست و تلاش می نمود تا جلو نفوذ سایر قدرت های وقت مانند روسیه و فرانسه را در این نقطه از جهان بگیرد. بالاخره در سال ۱۹۶۸، انگلیس خروج خود را از این منطقه آغاز نمود و سعی نمود تا یک کشور واحد شامل بحرین، قطر و سایر قبایل منطقه تشکیل دهد اما این طرح با جدا شدن بحرین و قطر و تشکیل این دو کشور منتفی شد. ولی سایر امارت ها در سال ۱۹۷۱ به یکدیگر ملحق شده و کشور امارات متحده عربی را به وجود آوردند. این کشور از پیوستن امارت های ابوظبی، دبی، عجمان، فجیره، شارجه، ام القوین و راس الخیمه تشکیل گردید. با توافق حکام، هر امارت قسمتی از قدرت خود را برای اداره آن امارت حفظ می نمود. شیخ زاید بن سلطان آل نهیان به عنوان رهبر این کشور برگزیده شد که هنوز نیز اداره کشور را به عهده دارد. ابوظبی نیز به عنوان پایتخت برگزیده شد. با اکتشاف نفت در سال ۱۹۵۸در منطقه ابوظبی، این کشور به یکی از ثروتمندترین کشورهای منطقه تبدیل شد. در سال ۱۹۶۶ در دبی نیز نفت کشف شد. اکتشاف نفت به پیشرفت و توسعه زیربناهای اقتصادی و اجتماعی که از اصول اولیه جوامع مدرن می باشد، کمک بسیاری نمود. آموزش، بهداشت، توسعه جاده ها، خانه سازی و رفاه اجتماعی در تقدم قرار گرفتند. امتیاز و اعتبار این پیشرفت ها را می توان تا حد زیادی به حکام پیشین و فعلی دبی نسبت داد.
همه چیز در باره: تور دبی
مختصات جغرافیایی
یکی از جالب ترین جنبه های جغرافیایی دبی نهر آن است که شهر را به دو بخش تقسیم می کند. نهر دبی از ورودی کوچک و طبیعی در خلیج فارس به وجود آمده و کسب و کار شهر اطراف آن رونق یافته. شمال نهر « دیرا» نامیده می شود و ـ« بور دبی» در جنوب قرار دارد، جایی که قسمت توریستی و مسی خط ساحلی جمیرا را به هم متصل می کند.
دبی بیشترین جمعیت را نیز دارد، مرزهایش در جنوب با ابوظبی، در شمال شرقی با شارجه و جنوب شرقی با عمان است.
با توجه به موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد شهر، در موقعیت استراتژیک خود با تمام کشورهای خلج فارس و همچنین شرق آفریقا و جنوب آسیا مرتبط است.
علاقه مندان به تورهای ارزان و لحظه آخری، از طریق لینک زیر ، می توانند از تورهای با قیمت مناسب مطلع شوند:
جمعیت:
جمعیت دبی در برآورد 1.5 میلیون نفر است که سه چهارم جمعیت آن مرد هستند. شهر دبی از جامعه چند فرهنگی تشکیل شده است؛ تنها 5 درصد از امارات متحده عربی و بقیه از سراسر جهان مهاجرت می کنند. جمعیت بیگانه بیشتر سرخپوستان هستند که نیروی کار ارزان شهر را تامین می کنند و نیز جایگاه های حرفه ای را پر میکنند، ملیت های دیگر از کشورهای عربی مختلف هستند. ایرانیان جمعیت زیادی را تشکیل می دهند، مخصوصا بعد از انقلاب سال 1979، خیلی ازایرانیان ثروتمند و تحصیل کرده، ساکن دبی هستند. به علاوه، به علت تقاضای زیاد برای کارگرکه بخش جلب توریست در اولویت آن قرار دارد، بسیاری از مردم فیلیپین، چین، اندونزی و مای ساکن این شهر می شوند.
مطالعه بیشتر در گشت نوید
درباره این سایت